阅读历史 |

第149章 捎带(1 / 2)

加入书签

<!doctype html public "-//w3c//dtd xhtml 1.0 transitional//en" "

<html xmlns="

<head>

<title>悠然的古代日常- 第149章 捎带-都市言情-jieqi cms</title>

<meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=gbk" />

<meta name="keywords" content="" />

<meta name="description" content="" />

<meta name="author" content=" (jieqi cms)" />

<meta name="copyright" content="" />

<meta name="generator" content="jieqi.com" />

<link rel="stylesheet" href="" type="text/css" media="all"/>

<script type="text/javascript">

<!--

var preview_page = "

var next_page = "

var index_page = "

var article_id = "46455";

var chapter_id = "22777060";

function jumppage() {

var event = document.all ? window.event : arguments[0];

if (event.keycode == 37) document.location = preview_page;

if (event.keycode == 39) document.location = next_page;

if (event.keycode == 13) document.location = index_page;

}

document.onkeydown=jumppage;

-->

</script>

</head>

<body bgcolor="#f6f6f6">

<div id="adtop"><script type="text/javascript" src=""></script></div>

<div id="headlink">

<div id="linkleft"><a href=" cms</a>-><a href="书库首页</a>-><a href="小说网友请提示:长时间阅读请注意眼睛的休息。www.126shu.com:

----这是华丽的分割线---</i>

icle/articleinfo.php?id=46455&quot;&gt;" target="_blank">http://qidianchuangshi.kuaicai.com:11311/modules/article/articleinfo.php?id=46455&quot;&gt;</a>悠然的古代日常&lt;/a&gt;&lt;/div&gt;

&lt;div id=&quot;linkright&quot;&gt;&lt;a href=&quot;上一页&lt;/a&gt; | &lt;a href=&quot;返回书目&lt;/a&gt; | &lt;a href=&quot;下一页&lt;/a&gt; | &lt;a href=&quot; target=&quot;_blank&quot;&gt;加入书签&lt;/a&gt; | &lt;a href=&quot; target=&quot;_blank&quot;&gt;推荐本书&lt;/a&gt; | &lt;a href=&quot;返回书页&lt;/a&gt;&lt;/div&gt;

&lt;/div&gt;

&lt;div id=&quot;title&quot;&gt; 第149章 捎带&lt;/div&gt;

&lt;div id=&quot;content&quot;&gt;而林凡升,则是如同他性子般的,一步一步走的沉稳,步调不快不慢,可一旦他跑起来,却又如同丛林猛兽般的矫健。

悠然略带骄傲地扬起嘴角笑了,对上林凡升温润的茶色眸子,更是笑眯了眼。

待林凡升走的近一些了,悠然这才上前挽着他的手臂,笑眯眯地询问道:“这下可以说了吧?他们这是又带什么东西来了?”

林凡升十分享受悠然这副亲热劲,见她挽着自己的手臂也不禁笑了,“是师兄托他们捎带过来的药材,他们奉命去各村搜查,这也是顺道。”

悠然听闻只兴奋道:“肯定是游大夫瞧见你处理好的伤口,觉得你做的好,这才又托人捎带药材来了。”

林凡升不好意思地道:“他还捎了一封信来,我方才就略微看了一下,没瞧仔细。”

悠然眼睛一亮,立时就开口道:“一会我也要看。”

林凡升自然答应道:“好。”却是略微有些难为情,毕竟他瞧着纸上都是夸他的话,即想跟悠然分享他的喜悦,又怕她觉得自己太过自满。

可小心翼翼地瞥一眼身旁的悠然,见她一副喜滋滋替他开心的小模样,又突然觉得是自己多虑了,心里又不禁觉得热乎乎的。

“对了,我方才将上次的药材钱也让他们一并给师兄捎带回去了,还有你前些日子里准备好的回礼,不是说得空便要给大师兄寄回去?我记着的,方才想起便一道让他们捎过去了,到时四师兄自会转交。”林凡升突然想起,便

---这是华丽的分割线---</i>

小说网友请提示:长时间阅读请注意眼睛的休息。:

-----这是华丽的分割线-</i>

跟悠然交代一下道。

↑返回顶部↑

书页/目录